ŞİİRİN RUHU...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Frapan bir sözcükten çıktım yola elbet aşkın ve sevginin kundaklandığı yalnızlığa da selam verip aklımın iplerinde oynayan hecelere geçirmek istediğim mintan çünkü terbiyeli ve kapalı olmalıydı bedeninden uçuşan ışıltıya da ramak kala ve ölüme ket vuran sevginin şakıdığı boşlukta niyazıma sahip çıktığım kadar sevmeyi şart koştuğum o dik yokuşta. Yalnızlığı tayin ettim doğdum doğalı Sözcükler b/içimsizdi önceleri Aslında imla hatalarının darağacında sallandırıldığı Ne çok önsezi lakin sustum: Ne çok dip not: Elbet koydum başına şiirin Hani olur da yanar durduk yere Alevi tayin etsin şiirin ruhunu. Köhne bir lahit idi aklımın pencereleri Aklıma şerh düştüğüm üç beş diploma Zehir gibi olsam da ömür boyu Yaranamadığım insanlık Elbet hüzün ve acılar adam boyu. Yalnızlığıma şahit idi yüce Rabbim Ne zamanki sevdim Hor görülen yüreğime nice tohum serptim Ve uzadıkça uzadı boyum Uzadıkça uzadı ömrün sulh bildiği umudu da Eksik etmeden heybemden Güne dair ne bir sitem ne de kinaye Hele ki insanın da tek derdi oldu mu ki kendisiyle. Tek heceydim sadece: Gül ve aşk. Haznemde saklı sağanak Elbette içimdeki çiçek bahçesini mahrum bırakmamak Adına. Savdığım iblisi Yanlı yansız densiz seyrini ömrün hak gören Ve ben Allah rızası için yaşayıp, seven Mazlum bir yürekten başkası da değilken. Sözcükler karanlığı dağıtan Oysaki geceydi buluştuğum İlhamın verdiği saatte Ömrü serip de hecelere Buluşmak adına nice yürekle Kaleme kâğıda sarıldığım Belki de bir avuntu Savruk yüreğimin de yıkılmazken tabusu. Şafağın zümresi idi yıldızlar Gönlün de ukdesi elbet Dünde unutulmuş anılar ve yarım kalmış masallar. Ne bir masal kahramanıydım ne de melek Sadece yüreğin feri ile yolunu bulan Elbette kaderin öncüsü inancıma Asla da kimselerin ket vuramadığı Duvarlarıma rağmen gözüm de hep yüksekteydi: Elbet Allah katına ereceğim hidayetle Dünyaya ve sevgiye ve tüm insanlığa Açtığım o pencere. Katıksız sevdiğim yüreğimle Ait olmak düzeneğe Reddedilsem de milyon kere Asla dem vurmadım şerden ve lanette Öfkesini bileyenlere dahi uzattım zeytin dalı Sevgiyle düştüğüm yolda Gözümden düşen her yaşta saklı utkum Aşkıma sahip çıkan afaki gölgeler Nihayetinde Rabbimle buluştuğum Gün gibi aşikâr. |