İnsan
bazı şeyleri çok özler
Mesela cırcır böceklerinin ötmesini
Gibi
Mesela kavak seslerini
Mesela
Ateş gibi yanan toprağın
Bağrında akan buz gibi suyu
Yere düşen dutlarla
Öpüşen arıları
Hayal gibi geride kalan
Hatıralarda
ki
Uçurtmalarını,
Arkasından koşmalarını
İpini koparanlarını gibi,

İnsan
Bazı şeyleri çok özler
Mesela
Dış mahallenin kokusunu
Pencerede duran radyonun sesini
Can kulağında dinlenen,
Çocuk aklı işte
Tuttuğu takımın attığı golü duyacak ya
Toplanırken başına daha niceleri,
Spil dağının yamaçlarında
Uçuşan yaban güvercinleri
Seyretmek
Başka bir güzellikti,
Belki o anlarda atılıyordu
O
Tutku
Ta bugünlere kadar sarkan,

İnsan
Bazı şeyleri çok özler
Mesela mesir macunu satmak gibi
Sokak arasında kurulan
Takımların maçlarını,
Sokakta ki kedileri köpekleri
Okul bahçelerinin kenarında oturduğu anları
Sevdiği kız pencereden bakacak diye,
Yollarda kalan gözlerini,
Neylersin çocuksun işte
Gençsin,
Bilemezsin yelken hangi diyarlara
Açılacak
Gurbetin sılasında,

İnsan
Bazı şeyleri çok özler
Otobüse göz yaşlarıyla uğurlanan babayı
Bilemezdi
O
An
Arkasından daha nice gidecekler varmış
Mesela ben gibi,
Amaç bir at arabası alıp
Geri dönmekti
Aslında,
Amma velakin
Kalan ise bizler olduk
Gurbetin elinde
Tüm hasret
ve
Özlemimizle
Toprağımıza,
Vuslatın kollarına
Dönmek ise artık bir mucize...

* Berlin, 06.03.2020 *

Talat Özgen