Parçalanmış ZihinYansımasıdır ne varsa çıkmazların Gönül dedikodusudur özlemek. Hayal satrancında hamle sırası hep sendedir Tutunulacak tüm dallar çürümüş Tüm ağaçlar yaşama küsmüştür Nefes almaktan vakit bulamayız yaşamaya Nefes vermekten sürgün yemişiz Eskilerin hüzün yüklediği bir yarındır duygularımız Çaresizlik yenilerin fikirleridir Bir zulümdür tüm alışkanlıklarımız Yaşayan insan yoktur aslında dünyada Oyun kurucuya benzemeye çalışan değil midir varlık denilen Anlarını hatırlarız zamanın Mekanın büyüsü sen olmadan renklenemez usta Düşüncesiz bir yokluktur tüm inanışlarımız Sahi mi Lan de get.. Sahi mi He valla usta.. Bir karar ver usta. Senin deyiminle Ademin dışkısı bile cennet kokmalı Havva bir hayal Tüm yaşananlar dedikodusu olmalı bilincin Neden çalındı davullar Mabetler neden yapıldı söylesene Çanları kim icat etti Minareyi kim uydurdu Kırmızı yanıyor usta Sen beklerken yaya geçidinde Frenleri boşalmış bir tır geliyor son hız dikiz aynanda Sen eski çağlardan çıkıp gelmiş taş devri düşüncesi Ben robotların hapsettiği bir kafatasıyım aslında. Bu ikisi arasında aşk olabilir mi usta. Senin mahremin kalmamış artık Benim şerefim kitaplardan bir mezarlığa gömülmüş Dijital melekler başımda dua mı ediyor sanırsın? Yeniden programlanıyor tüm enerjimiz. Soytarılığı bırak imam efendi papaz efendi Yüklenin şah damarına bilginin mühendislerim, şairlerim. Evladım, Efendim baba.. Beni en yakın mezarlığa gömün emi.. Kefenlettireyim mi ateşe mi verdireyim baba Sen nasıl iyi biliyorsan, öyle yap evladım. |
E...bu sefer benim sigortalar yandı. Ne yapacaz...
Bugün yeraltı dünyasındaydım, öyle karanlık ve ıslaktı ki ürktüm.
Bahar geldi, yeraltı canlanmaya başladı. İlk çapada bir "danaburnu" çıktı bahtıma.
Bu arkadaş yeraltı dünyasının tünelcisidir, galeriler açar kışı orda geçirir. Yumurtaları ısıyla birlikte larvaya döner, muhtesemdir.
Kıl kurdu tüm bahçeyi talan edebilir, yok eder.
Karıncalar da uyanmış daha şimdiden "rızık"koşuşturmacası içinde...
Ben de öyle "karnın yardım kazmayınan bel ilen" hadi doyur beni demek için uğraş veriyorum. (inşaat yevmiyesi pek kurtarmıyor zaten çağıran da yok...ihtiyarlık işte yüzüne bakan yok.).
Neden...Neden...Neden.
Tüm bu uğraşlar...dedim Tanrı'ya.
"Ulaşmak için bir menzile" kendisi için yani insan için gidilecek bir yol,ulaşılacak bir sonuç için düşünüyoruz...ilhamla.
Düşündükçe var olmak...ve varmak. İnanç sadece "yol"dur.
Mesele bu, dedi Tanrı.
Selâm yolladım sevgi yüklü. Soyut ama inan öyle...