aşk-ı vuslat-tüm şiirlerim sanaydı yağmurlar hazin yağsa da akşamüstleri cemrenin gelişi gibiydi ıssız göğün yıldızıyla aşk’a çelen gözlerin özlendi dudaklarımı ay’aklardı-bastığın yerleri öperken izleri turuncuya kokar samanyolunun kalburüstü bir şiir düşer aklımdan sana serzeniş’siz ve derin gamzeli mısraları taranmış ıslak kahküllerinde esinlere tutunup kirpiğine eğilirdi rüyalarım nihayetsiz uçurumlar beklerdi intihar vuslatı kelâmını aşkımızdan sormaya mühr-ü keder yazgı kucağından ç’alınmış biteviye hazan bizimdi değişmezdi iklimin mavimsi teni ufuk’tan inmeden yıldızımız götürmüştü benden seni haresinde ışık seli ve hâlâ yok bir haberin geceyi yastığıma ören hayalde’sin çağır yanına lütfen düşlerinden korkan sen yalnız ölemezsin... .. |