Boşluğu dağların
O son gidişin izlerini silerken rüzgâr
Dağaların boşluğu kırar içimdeki camları
Kış ayrılıkları biter diyorum kendime
çok geçmez cemreler düşer
Toplar kırıklarını yalnızlıkların
Sesim yabancı gibi geliyor kalbime bazen
Bitti
inanma diyorum
Yine de direniyorum bana sorulmadan yazılmış fetvalara
Vazgeçmiyorum hatıralardan
Dağa taşa da yazayım diyorum yarım kalmış mutlulukları
Kırayım buzunu toprağın
Mutlak bir tohum düşmüştür
küçücük
yeniden yaşatacak bir tohum
O eski zamandan
üstüne karlar yağmış bahardan
Bu el benim
bu kol
bu hep iyiliklere adanmış yürek
Kirletmeyeceğim hiçbir sayfasını aşkla yazılmış şiirlerin
Okuyanı ve yazanı ben olacağım
hiç unutmadığım gülümsemelerin
Bekleyeni hep ben olacağım
umutla ağaracak göklerin
Bir gün mutlaka düşecek cemrelerin…😊

19 Şubat 2020