karşı rüzgârlar tanır sesimi
ama küçük kaçamaklara göz yumarım
özelimde
naz yaptım sevdiklerime
arada dağıttım
sarhoşluğun beğenisiyle
ağladığım oldu
gocunmadım yerinmedim


ne kadar bastırılmış duygu bu
birikmiş hücrelerimde
seyyah olup uzun çöller
göller aşıp açılmalıyım
bir çok mecnun
ferhat kerem tadıyla

arada yeniden bozup
yeniden kurmalıyım dünyayı
gizli çekmelerden çıkarıp
gerçek yüzünü
coşku atlarıyla
gökkuşağını kuşatmak
güneşin görkemi üstümde

arada kuş olmak
denemek bütün uçmaların tadını
ırmak gibi akmak
ve karışmak denizlere okyanuslara
dağ doruğundan izlemek
dünyayı
deli dolu yaşamak arada
aklı kılıfında tutup
sevdalanmak
acının ve zulmün kırarak belini...

oğuz tümbaş