Herşey senin yüzünden
Beni hiç sevmedin ki
Senin yüzünden sarıldım beni ilk sevene
Beni o kadar yüz üstü bıraktın ki
Kul oldum ilk elimden tutana
Öyle kırdın ki kalbimin sırça köşkünü
İlk gördüğüm eve girdim
Sandım ki bana yuva yıkılan kalbime saray olur
Olmadı....
Herşey senin yüzünden...
Senden sonra...
Senden sonrası yoktu aslında
Ben hep sana takılı kaldım
Bugünü yaşarken düne bağlıydım
Benim için hiç bugün olmadı ki
Hep senin yüzünden
Sen hiç benim olmamıştın oysaki
Ama ben senden geçerken
Senin de beni gectigin gibi ezip geçmek istedim herşeyi
Seni terk ederken herşeyi de terk etmek istedim
Yeni bir yol kalbimi acıtmayacak bir sevgi istemiştim
Herşeyimi de değiştirdim zaten
Ama mutsuzluğum hiç değişmedi neden
Hayatıma giren her sevgi gözyaşı döktürdü
Neden neden...
Öyle bir ateşte yaktın ki beni
Seninle kül olsam da kalmayı seçtim
Bilmiyordum narının canımı bu kadar acıtacağını ...
Her gelenin odun atacağını...
Hala yanıyorsam..
Herşey senin yüzünden
Öyle mutsuz ettin ki beni hayat
Mutluluğu bir mükâfat saydım
Günler geçti aylar yıllar
Hiç bahar gelmedi sen gittikten sonra kalbime
Bitmiyorsa hazanlar senin yüzünden
Öyle ağlattın ki beni ağlarsam yaşarım sandım
Öyle geceleri üç beş nöbetlerine mahkum ettin ki beni
Ben güneşe düşman kaldım
Öyle hayallerimi kırdın geçtin ki
Her hayalim gerçekleşmeyecek inandım
Öyle savurdun ki beni
Asla bir yere ait kalamam sandım
Bir kere yüzüme gözlerime bakıp gülmedin ki
Hep senin yüzünden ilk yüzüme gülene aldandım
Ben sana kendimi hiç anlatamadım
Beni annemden başka kimse anlamaya çalışmadı
Beni ilk anladığını sandığıma herşeyimi anlattım
Yanıldım....
Hep senin yüzünden...
Beni kimse dinlemedi kimseye sevdiysem de kızdıysam da haklıysam da sesimi duyuramadım
Öyle susturdun ki beni içime atmaya alıştım
Hep senin yüzünden....
Özgürdü oysa ki ruhum...
Şen şakrak bir kızdım...
Ben gülünce herkes gülerdi
Bulaşıcı idi mutluluğum...
Önce sen çaldın zamanımı günlerimi güvenimi mutluluğumu...
Sonra her gelen yağmaladı...
Gücümü kuvvetimi öyle aldın ki benden
Savaşsam da her savaştan yenik çıktım
Kaybetmeye alıştım
Hep senin yüzünden....
İlk günahım sendin kıyametim de sen oldun
Ben hep cehennemlerde yandım
Hep senin yüzünden...
Öyle yalnız bıraktın ki beni
Sonunda kimsesizligi sevdim
Hep senin yüzünden...
Sevmek den vazgeçtim...

Cansu Mengencoğlu