Aşkın ölümü
tutmuyor ellerim yapraklarını
bahar tutmuş sadece, ağaçların arasında sonbahar çırpınışları düşmüş yüreğime tedirgin ellerini tutmak için benliğim yolculuğun aşk durağından tutkular var sonra yalnız üşümeler oldu yolculukta sebepsiz yenik düşen yıllar mahlası artık yoksunluğun yıkımlar var sanki içimde zamana inat renkler kayboldu sanki sorumlu yok oluştan geçiyoruz derken karanlık varoluştan zemheri en güzel anlar yeni yakarıştan kaybolan güzellikler vadedilmiş en güzel hasattan buruk gülümsemeler vasfı tebessümden gülmeyecek yükün altındaki gözlerden yaralanmış yok oldukça tazelenmiş yürekten aşkın ölümü okunur oldu varlığın en güzel sebeplerinden |