akmayan ırmaklara doğmayan güneş var
serinletmeyen rüzgarda ısıtmaz artık
karanlık boylamasına hayat
kadranını kaybetmiş sadece akrebi var
içinden çıkmaya bir tutam daha karanlık var
sen var ben var içinde
birde rastlayamadığım milyarlar tanesi
açık ki belli olan
besleyeceğin umutlar tortulaşmış
çıplak ayağında ki parmak uçlarına çalınıyor
bir zil çalacak melodisi dirilişe bedel
beklemektir gerek olan
ve uyanacaksın doğanın derinlerinde
gülümseyeceksin semaya bakarak
işte tek gördüğün karanlığın sesindeki
ben olacağım boylu boyunca hayatın
beni göremeyeceksin
umutlar yeşerteceksin güneşle
hayatın gölgesinde çığlıklarca
beni aramaya koyulacaksın
buzları sıcakları
soğuğu sıcağı
rüzgarı hareketsizliği
aşacaksın
yılmadan
yılgın bakışlar seyirerek
bulacaksın beni
dokunamayacaksın
sihirli bir söz gelecek aklına
belki bir şiirin içinde gelen
o bir satırı
herhangi bir şiirden nesre çalan bir satır
çözülecek karartmalar
ve umutla sarılacağız
samimiyetin bahşettiğinde fazla
haddini aşarcasına
ve güzel günler göreceğiz
ilk ufkun gülüşünün
akşam alacasında