Başladığında satırlar dolmaya son şiirde
kurur ağaçların son yaprakçıkları
erimiş son buz tanecikleri
buharlaşan son yağmur var hissedişlerde
başlarken biten en son umutlar
hayali masal dağı kafın ardında
bir rüya gibi
uçan geyiklerim yok fazlasından
ansızın çöken gece var son şiirde
ve esen soğuk bir rüzgar var son şiirde
çamura batmış bir fincan kahve var
ısıtırken çehremi yudumlanışında
dilim kepreşiyor olağan bir süliette
hareket ivmesi kazandıkça
çöküyor acı tatlar biraz gıcık edici
zamanla tadını veriyor ve tadını alırcasına
yorgunluk hüzmesini tutmuş kulaklarından
önce tatlılaştırıyor
sonra rahatlaşıyor
birden dinlenceye bırakıyor son şiirde
diyeceğim ki
tadında acı olanı
kıvamına getirten bir elle
keyifler sürülür
kayıp zamanlarda
dost olur kanayan yarama
ve ardından tatlı bir veda
gerek olan buydu
muştu zamanlardan her ana değer
ne kadar acı olsa tatlıdır içimi.