DOST SANDIM
Gökkuşağı rengi heybe diktirdim
Rengine sevgiden tohumlar koydum Hiç esirgemedim bol bol ektirdim Kendimden hep ödün vermeye doydum Kimi abi oldu bırakıp kaçtı Gardaşım dediğim yaramı açtı Sırrımı verdiğim her yere saçtı Dost sandım herkesi çünkü çok toydum Bir anlık dünyanın zevkidir demem Cenneti verseler kul hakkı yemem Manasız inançsız yaşam istemem Haramı görmesin gözümü oydum Verseler yağmurlu soğuk çölleri Baş üstünde tutan güzel elleri İpekten yelkeni şerbet gölleri Kefenim diyerek yırtarak soydum Sadık KARADEMİR |
Her zaman ki güzelliğinde eser
Gönlüne, ömrüne bereket
Sağlıcakla