EVVEL-İ ZAMAN
Yine
O ahşap evin ,küçük penceresinden Mahalleyi seyre dalıp,unutabilseydim Herşeyi Herkesi Yüzümü yaslayıp,o buğulu pencereye Buğulu olmayan gözlerle,seyredebilseydim Taş sektiren, küçük yürekleri Tırmanırken ,hanımelinin naif gövdesinden Bir el tutuverseydi, belimden de Kızsaydı yine haylazlığıma Yeniden Susam çiçekleri,patates gülleri Ortancalar,gülhatmiler Koparıp koklayışıma yine kızsalardı Kızsalardı da Ama yine Yeniden açsalardı Vursaydı tanıdık bir el pencereye Beştaş,ip atlama ya da bilye Sokağa çağıran bir davetiye Verseydi de koşarken ayaklarım birbirine dolansaydı Yine babaannem tatlı tatlı kızsaydı Sıcak bir sobanın başında oturabilseydim Ellerim ısınmadan, kalbim ısınsaydı yeniden Affedebilseydim Herkesi Herşeyi Ve üşümeseydi bahçedeki dut ağacı Hep dursaydı dalındaki salıncağı da Sallanmasaydı gönül salıncağım Böyle üzülmeseydim Koşsaydık yine ahşap merdivenleri Bölüşseydik bir tabak sütü Ben ve ala kedi Ve doldursaydı avuçlarımı ,ateş böcekleri Geceleri İçimden fırtınalar kopup gitmeseydi Her an gönlüm, bir hüznü devşirmeseydi Yeniden Hep yeniden Başımdan aşağı dökülmeseydi anılar Her gece anılarla, yıkanmasaydım Ve her gün daha yorgun uyanmasaydım Yine O ahşap evin ,küçük penceresinden Mahalleyi seyre dalıp,unutabilseydim Herşeyi Herkesi Yüzümü yaslayıp,o buğulu pencereye Buğulu olmayan gözlerle,seyredebilseydim Taş sektiren küçük yürekleri Cemile ÜLKÜ |
Gönlünüze bahar düşsün emi kardeş.