Ağlatma Beni Be Gülüm
Ağlatma beni be gülüm
Zaten çağlayan oldu gözlerim Aynalar yüzümün tebessümüne Hasret oldu gittiğinden beri Ağlatma beni be gülüm Midemde sancı hiç dinmez oldu Kendinden gidemiyorum tutsak Anahtarı sende olan kilitle Ağlatma beni be gülüm Bizimki dediğimiz hatatta Sadece ben varım artık Senin bizi böldüğün günden beri Ağlatma beni be gülüm Mevsimin ilkini unuttum Bahat bende hep son oluyor Hani yapraksız ağaç misali Ağlatma beni be gülüm Bir kuş konsa kollarıma Kollarım kırık sanki Kuş nasıl konsun ki Ağlatma beni be gülüm Gökyüzüne bulutlara sarılıyorum Kollarım boşlutta sarmalıyor Kendimi avutuyorum |