hiç kimse görmedi
hafif bir rüzgarın sararan yaprağı dalından nazikçe kırarak yere düşürmesini
duvarları anılardan eskimiş kirli badanası yürek ağrısı evimin yıkılışını
görmedi kimse
ardına bir kez bile dönüp bakmadan kaçan o mavisi eksik göğün gidişini
hadi hatırlasana

kuşlar uzak iklimlerin kokusunu getirmek için göç ettiler
ya da ben hep doğrusu bir parça eksik cümlelerle avutuldum
inanmak en doğal içgüdümdü
dış mihrakların işi elbette ki namlusuyla palavra sıkan silahları kullanmak
kaç kez kanar insan susamadıysa uyduruk masallara
kaç büyümemiş çocuk daha barındırır
bir yürek
hadi anlatsana

hiç kimse görmedi
ağzından çıkan yan etkisi öldürücü,
anayasaya kafa tutan, katli vacip sözcükleri
çiğnemedi hic kimse senin kadar
Yaradanın emrini ve yerdeki cesedimi

hadi yalanlasana

Haydi Şimdi

...

Berrin Nilgün Kılıç
29 Ocak