yeniler mi yoksa yineler mi kendini
çıkarken takvimin
yirmilik dişleri


hep göz açıp kapayıncaya kadar sürüyor
köz olup küle dönen her ne varsa hayatta


gemiler dönmüyor gittiği yerden
hele ki kağıttansa


keşke son yaprak yerine kar düşse gök yüzünden
menekşe düş’se şayet
ben vazgeçmem mendilden


bak, garson geliyor usuldan masamıza
son arzumuzu soracak gibi senenin son faslında


boşalan kafiyeleri alacak söz kadehinden
boş alan aç masada
tok kalmasın dik üçgen


gel sene’ başında baştan çıkarken ay
yıldızlar sağanaklanıp
gecenin tenhasında

hani saat tam da, on ikiye vurulduğu anda..

siyah kelebeklerin
kızıla ben’eklensin


ve anahtar kapıya
iç’ten kilitlensin


varsın gemiler dönmesin bir daha
bilhassa kağıttansa


ayılmasın ay
gizinde sızacaksa..