kanat sesi arıyor penceremde yarı belim
kuşların diyorum
nerede göçmeyen kuşların
sana bir sır versem ,
adresi belli
dilimde üç mühür eskiyor asuman
bana güvercin gönder beyazından
ben sana gözlerin mavisi,
nazar boncuğu
ben/ekli olsun olursa kanadı
ayağı boş olsun ,
üç harf taşıyacak kadar
yok yok ’aşk’ değil
’gel’ de
nasıl demesem ’dön’ de
bilirim onlar da endişeli
iadesi taahhütsüz ’zor ’diyeceğim
ilk harfi Z... li

penceremden bakıyorum
tutanı olmayan söz ile birlikte
dilek de yanımda,murat da
kehkeşan grupla tan arası
sokakta kalmış bir ıslık gibi kalabalığım
ağlanıyor gece
doğum lekesi gibi,
tenimde güz buğusu
her yanım ıslak
durmadan içimi sıkıyorum
bir kuruyabilsem...
boş yeri kalmamış bir hikayede
evcilleştirilmiş ellerim asuman
öylesine yalnız
öylesine kıt kanaat
ellerime çok acıyorum

yarınım sendeliyor,
düşer gibiyim hatta
bir gülme tutsa beni
sahi,
fazla gülümsemen var mı asuman ?
şu kadarcık yeter
el kadar bir şey
insan içine çıkacağım da,
sabah göğünün mahmurluğunda
yere basan ayaklarımla
kim bilir bağlarımı da sıkarım belki
belki de boşluğumu boyayabilirim
sen boyarken denizimi
sana bunları niye anlatıyorum ki sanki
sen hep tepeden bakarsın bana asuman
hep küçük görürsün beni
Allah’ı var o öyle değildir bak
bana ’en çoğum’ der
hoş tutar beni
yine de hoş değil gönlüm işte
ne bileyim...
ipliğinde suçu yok mu,
kopan düğmede

bak aramızda kalsın,
yanımdasın ya her an
seni de seviyorum asuman


suadiyearalıkikibinondokuz
Demir Mutlugil