Gece
Gece
Gündüzün rüyasını uyutur sinesinde Leyla’nın saçlarından ilham alır dört mevsim Taze başlangıçların desen arifesinde Hacerü’lesved ile aşina olan isim Gümüş yıldızlar ışır gülünce semasında Kamer yolunu gözler halelenir gelince Güneş doğar ve batar gündüze temasında Ay onun uhdesinde Leyla kaşından ince Sükut eder demliğin derununda nice sır Leyl ile Leyla aynı iklime kanatlanır Gece istikrar demek aynı renktir her asır Sefere giden çeri pusatlanır atlanır Sineye inen sızı gece mi depreşir hep Takvimde neden yazmaz gün gibi onun adı Hüznün demlenmesine daima gece sebep Sürer mahşere kadar dolmaz onun miadı... Ankara 24 Aralık 2019 İbrahim Kilik |