Çekip gidiyorsun sessiz sedasız,
Sana “Dur” demeyen dile yanayım,
Aşklar olur mu hiç dertsiz cefasız,
Yanmayan o ateş ile yanayım…

Hadi gel artık, durma kalbime gir,
Bu kahpe hayatta sen bir, ben de bir,
O gözlerin beni tir tir titretir,
Yüzünden dökülen sele yanayım…

Kim tanımaz Leyla ile Mecnun’u,
Yiğitçe yoğurunca hamurunu,
İşleyince mertçe aşk kanununu,
İsmini yazan bu ele yanayım…

Hiç kalmamış artık sevdalarda ar,
Bir yürekte ancak bir kişi yatar,
Aşık maşukuna yanlış mı yapar,
Aşka layık olan tene yanayım…

Durmasın çalsın şu aşkın şarkısı,
Yarin yurdudur kalbin tam ortası,
Bulunmaz ki asla sevda notası,
Gönlüme değen her tele yanayım…

Sensizlik geçmiyor hiçbir sözümde,
Öyle bir sen var ki benim içimde,
Ömrüm geçti gitti aşkın peşinde,
Şimdi ben derdimi kime yanayım?