Hayatın her gün biraz daha bozulan seyri içinde
kendini sorgulayan.Bu benim dünyam olamaz diyen
kalem.Sahiden gençliğin pembe bulutları,gerçek miydi ?
Çirkin miydi dünya bu kadar. Ben büyüdükçe mi
anladım.
Hayır Bir koca çınar gölgesinde büyüdüm.Yeni yetme
zamanlarım da kırılan yerlerimi onaran birileri vardı hep
Ölenlerle ölmüş olmalı tüm güzellikler.
Diyerek;Okuru iyi olmaya çağıran canhıraş bir feryat
girişi şiirin. Kimsesiz ve güçsüz olmak,daha büyük
ve daha aktif olmayı gerektiriyor.
Büyüdüm,serpildim demiyorum
Sessiz sessiz kurban edildim biliiyorum.
O kadar güzel ve samimi bir hayatı
bu kadar sıradanlık içinde yaşayamıyor olmam
diyet ödüyorum hissi veriyor yaşadığım değil.
Rahatın bağlı olduğu bir mekan yok yada bir eşya
huzurla kömürlükte uyunur huzursuzken saray,
rahatsızlığın kendisi.
Söz bile değil,sadece dudak sahibi insan bildiklerim
kıpırdandıklarında can yakan.İma kinaye ve kıyas
samimiyetten uzak ve aldatıcı.............
Burada şiir den anladıklarımı,kendime anlatmaktan
vaz geçiyorum.Kendinden kızına yada hemcinsine
Pansuman tadında dokunuşları olan şiirden gönlümüze
uzanmış bir iç debisiy di. Tebrik ve teşekkür ediyor
Sık sık uğrayacağımı bildiğim şiir bahçenize çekinmeden
gelebilmek için sizden İzin istiyorum.:)