“Ben bir defa sevdim, adı Efsa,
Eğer sende seviyorsan, sakın bırakma…”
İşte böyle diyordu,
“Bırakma” sözü koparken dudaklarından,
Sanki yer gök titriyordu efkarından,
İşte böyle diyordu,
O saçı sakalı birbirine karışmış, üstü başı perişan adam…
Yol kenarında oturmuş dertli dertli düşünürken gördüm onu,
Sigarasını öyle bir çekiyordu ki,
İlk kez ben onda gördüm bu denli kahroluşu…
Yol kenarında gördüm onu,
O adamda bir farklılık vardı,
Yanına oturduğumda anladım, o sırılsıklam aşıktı…
Dedim nedir seni bu hale düşüren? Nedir seni perişan eden?
Dikti kara ve kapanan gözlerini gözlerime, korktum,
Korkma dedi, korkma,
Çünkü bende bir zamanlar kaybetmekten çok korktum,
Ve devam etti…
Ben bir defa sevdim çocuk, adı Efsa,
Eğer gönlüne biri girerse bir gün, onu sakın bırakma,
Bak o beni unuttu, ben söküp atamadım hala…
O’da beni seviyordu, bundan emindim,
Ama gel gör ki ben sadece kaderime yenildim,
Çocuk ben bir defa sevdim…
Vermediler işte ne yapayım, beni ona layık görmediler…
Gençlik yıllarıydı,
Aslında hayatın tam da başlarıydı,
O’nu ilk gördüğüm an, beni titreten kalp atışlarıydı,
Tutulmuştum O’na, vurulmuştum, hapsolmuştum,
Sanki ben onda kaybolmuştum,
Bana öyle bir bakışı vardı ki çocuk,
Ben bu dünyada O’nun için var olmuştum,
Gittim, hep peşinden gittim, hiç pes etmedim,
Çocuk ben bir defa sevdim…
Gizli gizli görüştük, O’da sevdi beni,
Amma ölümüne sevmek bile vuslat için yetmedi,
Vermediler işte vermediler, beni O’na layık görmediler…
Hiçbir şeye gücenmedim,
Hiçbir şeye yenilmedim,
Ümidimi hiç kaybetmedim,
O’nu beklemek için kendime hep söz verdim,
Ama O başka bir gönle girdiği gün,
Herkes için düğün, benim için ölümdü…
Yapamadım be çocuk yapamadım,
Onu çıkarıp gönlümden, yokluklara atamadım…
Perişan oldum, yalan oldum,
En sonunda kendimde O’nu buldum,
Benliğimi terk ettim,
Kader, yolumuz düştü buralara,
Kötü günler gelir aklıma, efkarlanırım ara ara,
İşte görüyorsun ya,
Bir elimde şarap, diğerinde sigara,
Önümde Haliç, sırtımda ise hiç kapanmayan yara…
Gözleri dolmuştu bir anda,
Yüzünde süzülen saçları ıslanmıştı,
Benimse kalbime sanki hançer saplanmıştı…
Sordum ona adın nedir?
Dedi bir kül bir duman…
Sordum ona onca senedir nasıl unutmadın?
Aldığım yanıttan sonra ben utanmaya utandım,
Ben adamı değilim gündelik sevdaların,
Çocuk, sen unutmayı o kadar kolay mı sandın?
Ben bir defa sevdim, adı Efsa,
Eğer sende seversen bir gün böyle birini,
Sakın ha sakın, sakın bırakma…