orion// boy veremeyen maviliğinde boğulan sudur umut tıpkı kendi isi, dumanında boğulan ateş gibi, aşk gibi… / derisini değiştirdikçe dünya, yalnızlaşır insan ve önce “gün/ah” larından başlar aklını kemirmeye kendi karanlığına mağaralaştıkça sarkıklaşır nefesi ve kırıntısına serçelenir düşler boyu pencere önü hevesi uykusuna uykusuzluk ekene sırdır, sırdaştır gece ırak olsa da ıssızlığı yoldur, yoldaştır Orion kardeşliği ömür törpüsü denilen kırmızı bir çizgide düşsel geçiştir aşk ölüm ise; meleklerin gözlerinde sonsuzluğa batan ıslak güneştir yarasa olmadan önce aşk-ı muhabbetine kuştur her aşk erosun göğüs kafesinde üryan denizlerde tuvaline yelken açarak sürrealist bir aksanla da sevişmektir yaşamak kül ateşin suya sabrı, ateş, sabrın suya selametiyse alnından kutsanmış aşk çukurlarında kırmızının kan tonunda boğulmak niye… // ilhanaşıcıaralıkikibinondokuz |
kül
ateşin suya sabrı,
ateş, sabrın suya selametiyse
alnından
kutsanmış aşk çukurlarında
kırmızının kan tonunda boğulmak niye…
Baştan sona şahane bir şiir okudum çok beğendim kalemin dert görmesin İlhan abii yüreğine kalemine sağlık
Sevgiler..