kaptan.../ kendi yalnızlığına sarılan ömrünüze eyvallah çektiğiniz oldu mu hiç sorguladınız mı hiç aşk mı yalnızlık, yalnızlık mı aşk yeşilin her tonuna ıslanmak yerine kırışmış bir orman gölünü üzerinize döktünüz mü hiç ya da en yaşlı ağacı seçip soluğunuza devirmişliğiniz oldu mu bazen hiçbir yaprak kımıldamaz içinizde sarara bildiğiniz tüm mevsimlerde unutulmak istersiniz şehir mi yalnızlık, yalnızlık mı bu şiir mırıldanır inlersiniz bazen de pas tutan yüreğinizden yas damlar kaleminizin şiir ucuna ve hiçbir cümlenin ne başı ne de sonu olmak istemez harfsizliğiniz karanlıkla beslediğiniz oldu mu hiç gün yüzü görmemiş korkularınızı peki… susuzluğa evrilmiş inancınızın en bulanık yüzünde sesinizi duyacak, sessizliğinizi budayacak bir tanrı çize bildiniz mi kendinize bir sigarının duman ucu, şişelenmiş bir mahzen açlığının kül tokluğu oldunuz mu hiç neyse…bu aldanışla, bu gidişle ne bu şiir ne de bu yol bitecek gibi değil şimdilik bana müsaade daha ecellerden ecel beğeneceğim kendime ya da boş ver sen dur hele müsait bir yerde ölecek var kaptan… / ilhanaşıcıaralıkikibinondokuz |
:)