UNUTACAK KADAR MARİFETLİ DEGİLİZ..!!!
Unutabilmek için yaşananları reddetmek gerekir...Bir şarkıda,bir şiirde, ağaç yapraklarının hışırtısında, güneş çıkınca toprak kokusunda, ayağın taşa takıldıgında,denize taş fırlattığında aklına gelir,unutamazsın yaşadıklarını .....!!!

Taze ekmek kokusu yayılırken fırından,vişne reçeli dudaklarından akarken,kırmızı kaşkolu boynuna sarıp,sokakta insanlara bakarken,kömür karası içerisinde geçen fakirlik günlerinin yansımalarını başka hayatlarda görürken unutamazsın yaşadıklarını....!!!!

Seni seviyorumlar kandıramaz seni,canım cicimler etkilemez hele hiç seni...sen başka mekanlarda,başka hallerde ,başka gölgelerde ,başka akislerde hissederken herşeyi,unutamazsın yaşadıklarını....!!!

Yağan ilk kar tanesinde,sinirli bulutun ağlamasındaki yağmurlu günlerde,
rüzgarın sıkıntıdan patlayıp,gürlemesinde ,güneşin sebepsiz gülümsemelerinde unutmak istesende,hiçte unutamazsın yaşadıklarını...!!!

Sağır bir dünyada,kemanın tellerinden süzülen ruhunu derinlerinde dans ettirirken,resim sergisinde bir süliete dalarken,yedigin bir lokma bogazında kalırken,
pijamaların ile bacaklarına sarılırken battaniyeye hiç unutamazsın yaşadıklarını.....
Unutulma korkunu bir kenara koy,asıl zor olan unutmak ...ve sen insanoğlu,demem o ki unutacak kadar marifetli degilsin....ARZU GÜNAL.