HAYAT Kİ....
Pencerlere çakılan muşambalar.
Solucanlarin gezindiği çamurlu topraklar.
Tencerede kaynatilan pekmeze doğranan kuru ekmekler.
Üstündeki kirli urbayla gezinen köyün delisi.
Kahveciyle selamlaşıp bir köşeye kıvrılan kambur adam.
Kuru ağaç dibine gömülü düşünceler.
Yeşil bataklığın kötü kokusunda nefes alan insanlar.
Koca karıların gelinlere vurduğu damgalar.
Geçim darlığında, umutlara çöreklenen ecinniler.
Yiyecek küpüne pisleyen fareler.
Sırtlarında çocuk taşıyan anaların çamurlu lâstik ayakkabıları..
Geçim derdi, yokluğun kabrinden kaçamayan kaçgın.
Hayat ki döngüsü ne acımasız..
Hayat ki kürklü posta bürünmüş umacı..
Hayat ki kör hırsların maşası..
Hayat ki akılların dergahında bir deli..
Hayat ki bizi bizden alan , canımızı okuyan azrail...
Gel de diren..
Gel de diren..
Arzu Günal/ 8.12.2019