219-YOKLUĞA BAKAN KAPI
Sevdanın son noktası, sarı renkli sokağın,
Begonyaları açmış, bir metrelik bahçede, Saksılarda kardelen, terk edilen dağların, Karlarını bir evin, yeşertiyor içinde. İğdeler çiçek açsın, faydasız yıldızlara, Sokaklar tenhalaşmış, ikircikli yüzünde, İsli bir duman gibi, yükselse bulutlara, Kaybolmak mümkün değil, kırık ayna içinde. Rüzgarı beklemekte, söğüt dalları her gün. Su gibi üşümekte bir masal hüzününde, Hayal çiçeklerinin, hasretini gün be gün, Solumak zehir zakkum, köklerinin içinde. Yağsız kalmış menteşe, yokluğa bakan kapı, Yakınlar gözükmüyor, beyaz penceresinde, Ruhuna bir girilse, yapı içinde yapı, Her yanı yangın sarmış, gölgesinin içinde Şahin HANELÇİ 23.09.2007 Bakırköy- İstanbul |
SAYGILARIMLA
MaViiŞiiM...