YASAK KIRALLIĞIN KÖTÜ KADINLARI _Yıldız sayısınca gülümseyen gamzeleri gözlerinde çiçek açan bulutlardı ve sıcak yağmurlar yağardı her ağlayışında ince bir gül yaprağı mavi siyah çokca beyaz ellerinde iyileşen kalbimizdi yüzümüzdü ince sarı gelincik bakışlı gölgeli kirpikleriyle incinen cennetimizdi Sım sıcak ekmeğimizdi masamızdaki zeytinimiz geceye güneş al al kırmızı masumiyetimiz kederemize demlenen hüzün yaratılmış en güzel kaderimizdi uğruna cenntten kovulduğumuz yürekte öznemizdi yedi veren bahçemizde bal yapan sarı böceğimiz denizde yakamoz suda ay kalbimizde amog koşusu yapan kutsadığımız bir lal tutunduğumuz en naif dal sarmaşığımız penceremiz, kapımız sokağmız evimiz, yurdumuz, memleketimizdi En çok da yaramızdı her sevda da aşkın tek öznesi ve her şiirin sözdesi çocukluğumuzdu her Anne de her ayrılıkda bir türkü her devrilen günde özlemimiz eksildiğimizde çoğul düştüğümüz de oğul en kalabalık oluşumuzdu, her yalnızlığmızda Her tel saçında bir bahar getiren her nefesimize neden Ama sen sadece ölüm şeklinde bir kefen oldun ve öldürdün... adam değilsin CC_ |
"Herkes öldürür sevdiğini" demiş ya bir şair,işte; herkes yaşatacak kadar "adam" olamaz.
Saygılar şiire.