Çalınan Çocukluk
Hoyratça çaldı bir el benden çocukluğumu
Ne misketlerim kaldı ne bindiğim tahta at Hiç hatırlamam nasıl bir çocuk olduğumu Taşır mıydım sırtımda görünmez bir çift kanat Geri gelir mi tekrar çalınan çocukluğum Yürürüm korka korka yollar bana uçurum Koştursam şöyle biraz hemen hep yorulurum Dilimde katlanılmaz buruk ekşimsi bir tat Birkaç elbisem vardı belki yıllanmış, yırtık Belki yine bahtiyar masallar anlatırdık Çiçek çiçek bezenmiş baharda belki kırdık Bozkıra döndü artık içimdeki tabiat |