VEDA VAKTİOna ümidimi bağladığımı, Bilmiş olacak ki; örseliyordu. Fark eden olmadı ağladığımı, Çok şükür ki yağmur çiseliyordu. Bir veda vaktiydi önümde duran, Zaman acımadan yol alıyordu. Aciz olduğumu yüzüme vuran, Söyle, senden başka kim kalıyordu? Gözlerimi silip baktım bir kez de, Yüksek tepelere kar düşüyordu. Sıcacık gülüşler vardı herkes de, Senle benden başka kim üşüyordu? Herkesin gözleri bana çevrilmiş, Yalnız kaldığımı haykırıyordu. Yaslandığım dağlar çoktan devrilmiş, Gariplik duygusu çok kırıyordu. Giden mi dertlidir, yoksa kalan mı? İkimizden başka kim biliyordu? Beraberce yandık, söyle yalan mı? Akan göz yaşını kim siliyordu? Buğulu camlardan etrafı süzdüm, Ayrılık şimdiden can yakıyordu. Kendim üzülürken onu da üzdüm, Nemlenmiş gözüyle o bakıyordu. Sabri Koca |