AZİZE'M XXVIIIBülbül figan eyledi feryadı vardı arşa Güller açmadan soldu sen gelmedin Azize’m Özlemle dolu gönlüm hasreti sardı arşa Sardıkça keder doldu sen gelmesin Azize’m Gök yüzünde yıldızlar gizlendi bulutlara Yecüc Mecüc’dan geçti tutup sattı putlara Rüyalarda naaşı’mı serdiler tabutlara Kefeni eller aldı sen gelmedin Azize’m Konu, komşu, akranlar, emim dayım yakındı İki elham bir ihlas baş ucumda okundu Cenazemde olmaman babama pek dokundu Anam saçını yoldu sen gelmedin Azize’m Helallik alınınca kapattılar mezara Millet gittikten sonra Nekir vardı huzura Münker yüzüme güldü dedi bakın nazıra Cüsseme sopa çaldı sen gelmedin Azize’m Gördüklerim serapmış sensiz kalan bendime Uyanınca bir süre gelemedim kendime Yaşadığım kabuslar reva iken endime Uykularımı böldü sen gelmedin Azize’m Mehmet Kılıçel |
Nicelerine inşallah
Sevgi ve selamlarımla.