BABAMÖz damarım sızlıyor içim katran fıçısı Yüreğimden içeri kanlar döküdü babam Daralmıyor eğnimden şu çilenin açısı Yaşadıkça günbegün boynum büküdü babam Masal değilmiş hayat gerçeğini görünce Tutuna bilmek için benliğimi dürünce Tamam şimdi diyipte tam huzura erince Ellerim ayaklarım o an çekildi babam Dün yarını aratır kim bilir neye gebe Bugün ya salaş olur ya şansıma kör ebe Ellerim kabarıpta girince delik cebe Yoksulluğumun aybı gelip takıldı babam Otağımın damanında içeri kıtlık sızar Terk edilen hanemden yalnız yoksulluk gezer Çulumu delse felek fareler bana kızar Şu fukara yakamdan dertler söküldü babam Hiç anlatmadın bana büyümenin zorunu Ömür karagaşasını geçinmenin zarını Kedere meil ettim gözlerimin ferini Hoş tebesümlerime matem ekildi babam Alın yazısı ile üstü örtülen evden Vel hasıl çıkamadım girdiğim o sınavdan Hep yaralı ben çıktım sevda denilen avdan Düşlerim ümitlerim bir bir yıkıldı babam Mehmet Kılıçel |