hayal'etdüşler ölü sevici gerçekler diri hayal evimde hayal-eti yemekten yoruldum aşkla karın doymaz derdi kalbi taş tutan biri.. keşke ablukaya alsaydı gözlerin böyle hayalin mum-yalanırken kırka çıksaydı ateş in.. ne bileyim kuyu kazsaydın mesela aşkla çelme takarken gözü kör karanlıkta düşene dost arardım belki kim bilir belki halden anlardı düşle kanayan dizi şimdi kara bir kalemle göğe kuşak çizmek ya da harfleri yan yana dizip karantinaya almak şiirden dört köşe sayfalarda bilmiyorum, yaşamak kadar eder mi hiç yazmak sayfalarca.. artık başkasının bisikleti süslemesin rüyamı boşa pedal çevirmekten yoruldum umutlar merdiven altı yarınlar düne uçurum.. |