Millet ŞiiriBen milletim; tapınaklar kurbanı Köle çifçi işçi esnaf en saf ben Asker polis memur torpil fermanı Düşündükçe delirtilen o kaf ben Nakşolan öğrenci benim evladım Güdülen koyunlar benim evradım Karanlığa çıkan benim her adım Ölen öldürülen bir iki laf ben Mal gibi tezgahta sunup yaşama Çalınan haklarım başka aşama Zengin çivi çakar hep kel başıma Beyaz çarşafta kan son fotoğraf ben İzlenen fişlenen hep suçlanan ben Irgat ve maraba avuçlanan ben Kara cahil denip sonuçlanan ben Dinle susturulan isyankar gaf ben Gariplik kaderim kölelik hükmüm İşkencede kıvran hep büklüm büklüm Cephede en önde yiğitlik ülküm Üst üste konulan sanki bir raf ben Barışta savaşta ilimde fende Kobay gibi hastanede trende Sarayın kuklası devlet ensende Zalime güç veren güçsüz tuhaf ben Şiirlerde dile gelen bir sızı Artı tecavüzün negatif fazı Dram açlık kodes alnımda yazı Şeyhe göre hep değişen mushaf ben Haykırışım ozanların telinde Vatanın bilinen en saf halinde Papazın imamın semer dilinde Siyaset dilinde sanki hoşaf ben İnsan olsam kimdir hakkımı arar Hukuk beni devlet zulmünden korur Her yolcu elimde bir tas ayran görür Her nefeste huzur işi şeffaf ben Dünyeviyim millet içinden biri Bir arada pörsümeyiz dipdiri Tanrı kim sultan kim elimiz kiri İşte böyle tek tük ol inkişaf ben |