‘’Şiir kelimeden ibaret değildir.
…Gençlikte marifet sayardım kelimelerin
Arasını açmayı, böyle böyle kimini
Düşman ettim kendime, kimini dost.’’ (Alıntı)

Sefasını sürmekse hüznün
Evrenin şahikası dilimde saklı öbek
Marifet bildiğim her duyguda saklıydım madem bir ömür
Taziyelerini sunduğum delişmen gönül.
Kefaretini ödedim kendimce
Aymazlığında varlığın
Hicaba dokunup ellerimden semaya uzanan dualarım.

Konduğum hangi lalede saklıydım?
Gül bildiğim varlığımda acıtan dikenler
Esefle içime dalan gözyaşım ve muradım.
Dökümlü eteklerinde matemin
Bir ebabil kuşuna özendim gecenin bir vakti:
Akdi kayıp mısraların resmini çizdim
Sevdalı bir nazire
Elbette şiire giydirdiğim duygularımla
Vebalimdi öykündüğüm her mavi.

Düşmanıydım zalimin;
Neferi sevginin ve asil kimliğin ki:
Hicretimle bağdaştı kelimelerim.

Şiir olmaya ant içtim
Ne zamanki matemi ellerimle içtim
Sonrama da kılıf biçtim
O ritüel ki kefenim safiyet.

Damıttığım huzurda saklıydı şiirlerim
Ve elyaf hüznünde sevdanın
Mahrem kıyılarında ömrün
Kayalıkları dövdü iç sesim kerelerce ve kerelerce.
Her katresinde mucizevi yüreğin
Benlik bir mizaçtan çıkıp da yola
İstanbul gibi ayrı düştüm diğer yakasından muradımın:
Dilenen değildim lalin dillendiren;
Yıkan değildim evreni bilakis kat çıktığım zafiyetim…

Kuram dışı varlığımda hitabetim
Kanunsuz sevdim ben evreni defalarca
Kardığım yüreği de bandım hasrete
Er meydanına çıktım kız başıma
Hurafelerin belini kırdım sefa bildiğim
Yüreğin tüm içten doğası ve dualarıyla.

Zanlardı titreten yüreği;
Kayıp zamirin de ta kendisi elbet
Gizli özne olmaktan da vazgeçtiğim
Bir ömrün rüyasında
Kapıldığım aşkına evrenin
Kıldan inceydi boynum Hakkın nezdinde
Şakıyan her hecede damıttığım mazim;
Köstekli saati babamın kabrinde sarkıttığı
Bir yaslı kuşun bir de yaşlı mevsimin
İzafi yangınıydım sözüm ona.

Bedel biçtiler kimi zaman
Ve darağacına çıktım aklın ermediği ilk yıllarında gençliğin
Tokuşan hasretin bam telinde
Titreşen yüreğin arka bahçesinde
Sevgiye biat bir hazanda açan güldüm;
Aşka hasret tüneğinde mevsimin
Kükreyen bir şiirdim
Aslında bir hiçtim ve de hiç olmaya mahkum.

Rabbimin vasıtasıyla sevmeyi şiar edindiğim
Bir meczup nefer aşkın ihlas yüklü rotasında
Delişmen kimliğime paye vermese de evren
Çıkış ve varış noktamdı rahmet
İlahi Coşkusuna nail olduğum her duamda
Bahtıma çıkan hangi yürekse
Kardığım izafi harita halis munis bir düştüm
Öyle bir düştüğüm aşktı ki
Hazin gölgemde tattığım huzur
Yandığım kadar İlahi Aşkın uzamında
Ben ki mahlası olmayan bir sefil şair.