HÜZNÜN HASRETLE KARDEŞ OLDUĞU GÜN
Bir gün can evinden vurulursan.
Ve, Karışırsa gecelerin sabahlarına. Aşk aşina olursa göz yaşlarına! ’Beni unutma’ Hüznün hasretle kardeş olduğu gün. Yılların geçerse umutlu bekleyişle. Gönlün değil! Ruhun bile yanarsa dert ateşiyle. ’Beni unutma’ Ölüme olan her adımında. Her an bulurum diye belki karşımda. Resmini ayırmadığında yanında. ’Beni unutma! Sevdanın şiddetinden kahrolduğunda. Düştüğünde çaresizlikle yerlere. Kaldırıp başını yalvarıp göklere. Her gece bir yıldıza dert yandığında. ’Beni unutma’ Hıçkırıkların düğümlendiğinde boğazına. Gözyaşlarınla fırladığında içinden. Ve, Ne kadar uğraşsanda, tutamadığında. ’Beni unutma’ Beklemeyi bir ömre yaymayı. ’Aşk’ı en yüce ibadet saymayı. Sevilmeden sevmeyi. anlayıp, yıkıldığında ’Beni unutma’ Gönül kalemi gelince dile. Yazdığın olursa bir beyaz güle. Gelirsen ben gibi çaresiz hale. ’Beni unutma’ Can teninden ayrıldığı gün. Yüreğinde sevdan düğüm düğüm. Benim orda bekleyen. Sevdiğim! ’Beni unutma’ Nigâr Güler. 05.11.2015. |