pembe devrimüzerine masalları devrilen çocukluğun oldu mu hiç… hani bir varmışlarının tek tek yolunup yok olduğu, bilyendeki renk kardeşliğinin gölgelere savrulduğu, kurşun askerlerinin namluya sürüldüğü oldu mu hiç aynalara devleşemedikçe cüceleşti mi tutkuların yeşeremediğin sevdalara kıyamet biçtin mi gözündeki yaş yetmediğinde kirpiğinden kanadığın oldu mu hiç / aklım engerek, dilim çıngıraksız zehir şimdilerde avucumda mum gibi eriyorken hayat yağmurdan heykel, buluttan tanrı yaptım beyaz bir sayfa uyanamayacaksa uykusundan, sütten bir güvercin öpemeyecekse dudağımdan, devrimleşemeyecekse hiç bir postal çamurundan, aşka, vicdana, toprağa hatta azraile selam durarak varsın ölesiye yaşamak olsun bunun adı bu ne demekse... ilhanaşıcıkasımikibinondokuz |
yüreğinize kaleminize sağlık
selam ve dua ile mutlu akşamlar diliyorum