Gönlüme Kar Yağdırdılar
Gönlüme kar yağdı, hayallerim üşüdü,
Artık, bütün duygularım, buz bundan sonra. Ömrüm, yıllarca, hep sonbaharı yaşadı, Güneşi yok, mevsimlerim, güz bundan sonra. Dost eli uzattıklarım; gönlümü kırdı, Acımadı, vicdansızca, zalimce vurdu, Düşmanlarla birlik oldu, karşımda durdu, Daha kimseye dost demem, söz bundan sonra. Ben mi, onlar mı bilmem, insanlık düşkünü, Yangına attılar, mahzun, gönül köşkümü, Söndürdüler, içimdeki dostluk aşkımı, Sevgi; içimde küllenen, köz bundan sonra. Nice, can dediğimi, oturttum postlara, Meğer, gereksizce çıkarmışım üstlere, Kırıldım insanlara, vefasız dostlara, Gel; sevgi dolu şiirler yaz bundan sonra. Şefik BAL 21.11.2017 |
yazılmış aslında anlamı fevkaladenin fevkinin de fevkinde bir şiir...
duraksızlık akıcılığı bozuyor, keşke durağı da olsa tadından
yenmeyecek lezzette bir şiir olurdu üstadım.
tebrikler ve saygılarımla...
ustalığınızdan dolayı güç alarak, dobra dobra yorum yazmaya çok
özen gösteriyorum sırf faydalı olabilmek çabasıyla...şiirden bir dörtlük alıp altına bu güzel şiiri yazanı kutluyorum ifadeleri bana çok banal geliyor.
sürç-ü lisan etmişsem affola...