Kırıldım sana.
O kadar ince bir hassasiyetle kırıldım ki anlatamam.
Nereden başlasam bilemem kırgınlığıma.
Sözlerim dile getirebilir mi sana olan çocukça kırgınlığımı.
Yoksa dökmeli miyim usulca gözyaşlarımı.
Kafiye bulamam bu saatten sonra.
Sesine kulak veremem sevgilim.
Dile getiremem belki de.
Bir şekilde düştüm işte.
Bütün gözler üzerimde.
Hayatın omuzlarıma vermiş olduğu yorgunluk.
Bir de senin yüreğime taş gibi düşen sözlerin.
Boyuna yalpalanıyor zihnimde.
Düşüncelerim arasında bir zıtlaşma.
Yorgunum sevgilim, kırgınım sana.
Şimdi ben, neresinden dönsem bilemez oldum.
Yüreğimin kanamasını durduramaz oldum.
Dosta düşmana karşı, ayakta duramaz oldum.
Tutmuyor dizlerim, kapanmıyor da gözlerim.
Yavaşça ölüyorum.
Usulca kayboluyorum arasından insanlığın.
Kimseye bir zararım olmadan.
Düşünme beni boş yere.
Ben sana kızgın değilim.
Alırım kırgınlığımı da,
Başımla beraber giderim.
Koyma gönül sakın.
Vicdanın rahat olsun.
Ben sana kıyamam sevgilim.
Hangi iklimde olursan ol.
Beni düşünme sevgilim.
Ben bu iklim gibiyim.
Yalnız biraz yorgun.
Biraz dağınık.
Biraz sessiz.
Biraz hüzünlü,
ve;
Biraz da kırgın işte..