Yaş otuz beş
yolun yarısın da
baharın genzine kurumuş asma yapraklar bırakıyorum
tam yerinde son bir tan yerine gidiyor ömrüm
kim bilir ne üstadlar geldi geçti bu gönül kapısından
ikinci bahara daha dokunmadan
son fesleğen kokusuna bilmem nasıl bulaştırdık karanlıkları
bir tufana yakalanmış an ka kuşları
kanadından vurulmuş gibi
birer birer ölüyor avuçlarımda
yaş otuz beşten sona

kılı kırk yerde kalan
ve usulca ağaran saçlarımı
kırık bir merdivenin basamakları gibi
kırklı yaşlar gençliğimden biraz daha yorgun dönüyor gibi
sanki bir gençlik rüyasına dalan
siyaz beyaz bir film perdesinde
ve aynaların arkasındaki bir sırra saklanan
O kaybolup giden gençlik yıllarım değilmiş sanki
şimdi kendimi kendimle
kendimle seyrediyorum
ellili yaşlar
vefasız şarkılar gibi
o taş plaklarda yorgunluğumun sırasına giriyorlar şimdiden
oysa oysa ben daha gençliğimin şarkılarını henüz söylemedim , söylemedim ki

elli/me yüzüme
elim bir sonbahar bulaşıyor
sığamıyorum işte bir g/üz yangının içine
sığamıyorum ömrümün yanmaktan kavrulmuş
bahtımın coğraf/yasına
sanki bütün vadiler im yanıyor
ve ben şimdi bir orman yangını misali
kahreden bir elli li yaşların ta ötesinden
yanarak geliyorum

yaş otuz beş
şimdi bana boyununu bükerek
yolun yarısından nasılda acıyarak bakıyor
koşar adım gidiyorum
nefessiz ve kimsesiz bir ölümün üstüne üstüne
birkaç baharlık adımı
son gül kokularına fısıldıyorum
papatyalar kırlarda sabırsız
her şeyi benden bekliyor
unutmak istiyorum bir demette dermanımı
altmışıma merdiven dayarken
altmış dilek tutuyorum
bakayım diyorum kim sevdi kim yalan söyledi
kanayan yanlarımı
kim sahiplenir ve sarar acaba
geç kalmışlığı ma aldırmadan
iyileşiyor sızıyor , iyileşiyor sızıyor diye

Ayhanca Cümleler
Ayhan Akdeniz