Büyümemeliydik
Bilseydim büyümenin bu kadar acıtacak olduğunu
Bir oyun daha fazla oynardım Daha fazla düşer bir kere daha parçalardım dizlerimi Bilseydim eğer Dünya’nın bu kadar gaddar olduğunu Bütün dileklerimi zamanı durdurmak için harcar Akşam ezanında eve çağırıldığım günlerde kalırdım hep Soba ateşinin tavana vurduğu yansımada odun çıtırtısıyla uyuyup Annemin her sabah saçıma ördüğü minikleri hiç çözmemek isterdim Zaman eli maşalıymış meğer Izlerini sabit bırakırmış zihin diplerimizde Büyüdükçe küçülürmüş Dünya bilemedik İşte insan oğlunun en büyük günahıdır belki de bu Bir çocuk görüp küçük diye seslenmek |
Bildiği tek şey, bir gün öleceği.
Bu.
Hayat bu.