Kerbelâ’nın susuzluğunu duydum şelaleler yürüdü üstüme
çatlamış dudaklarımı gösterdim
öpünce geçer dediler
öpüşmeyi inkar eden gitsin inansın Yezid’e...

Elif lâm mîm… çok rica ediyorum sevgilim
beni cumaya götür müşrikler utansın
secdedeyken saçlarımı okşa özel hissedeyim kendimi
omuzlarımda Münker ve Nekir pazarlığı
elimin küstüğü ayetler var ağzımın bilmediği
beraber amin diyelim hutbeler sussun
yine kedilerin ölümüne
sevgilim seni özlediğim zamirler hep başkasına ait oluyor
başkasının olmak ne kadar da dolaylı bir cümle


sevgilim ben ağlamayı bitecek sanıyordum büyüyünce
en çok cumaları sanıyordum çünkü
Rabbim dualarımı kabul etmemekte ısrar ediyor
ben ısrarcı değilim kaç gündür
sigaradan ekmeğe kadar yürüyorum sadece
soran olursa iyiyim diyorum tamam da
anlamıyorum neden duygusal değil elleri berberlerin yeterince


tek celsede boşanıyor bir yağmur bir buluttan
üç defa ıslanıyorum ben üç defa talakı selase ile
sevgilim hayat bazen bir hulleci bulmak kadar yorucudur
tetikle parmağım arasında başlayan ilişki
şakaklarımın kısmeti, kalbimin Ortadoğu’sudur
yani Felluce, islamofobi ve çekili fünye
yani ben günde üç defa ıslanan biri
biraz orta yaşlı ve Senegal’lilere fena meyilli


Elif lâm mîm… çok özür diliyorum sevgilim
öyle çok şanssızım ki öyle çok hayatta
hamdolsun açılmayacak falı destesinden tanıyorum
iki kaşının arası beynamazdır saf tutamıyorum gözlerinle
bir daha tahriş olsun istemiyorum kalbin
çünkü bıyıklarım artık ideolojik sorun teşkil etmiyor
çünkü sahih bir bedeviden rivayet edildiğine göre:
gizli öznedir her kadın
aleni değil ki görüşelim umumi bir annenin evinde


amin olsundu çiçeğe, çekirdeğe ve elbette incire
sonra birkaç kelepir imge bir de küçük kalp spazmı
gece seccadesine uzanmış onmaz bir hastalık gibi
iyileşmeyi diliyorum senden
lütfen yeniden bırak beni annemin rahmine
lütfen ışıkları da söndür
geceleri karanlıkta ağlayan erkekler üzerine yemin ederim
üzgünken herkes daha yakındır rabbine


hadi sevgilim beraber uzanalım yatağa
seyyieyim,
seyyiesin,
seyyie…