EYLÜL’ÜN HÜZNÜ
Hasret çeken Eylül hüzün bağlamış
Nasıl bağlamasın soldu gülleri Aşık olan bülbül dertli ağlamış Nasıl ağlamasın hazan dilleri. Hani nerde kaldı ötüşen kuşlar Oynaşan yapraklar kırıldı taşlar Dalı bile tutmaz gözünde yaşlar Çiçeğe uzanmaz kaldı elleri. Eylül ‘de yazılan şiirler başka Kalem kırık belki geliyor aşka Sevgisi olmayan gülüşü laşka Sesi bile çıkmaz çalar zilleri.. İnsan ömrü sanki yakışır hazan Bütün hayalleri rüzgara yazan Umutla kazanıp tırnakla kazan Hazan mevsiminde tutmaz belleri.. Çiçekler telaşta hüzün kokuyor Kuşlar çırpınıyor umut dokuyor Ezan değil artık sela okuyor Yaprağı kaldırmaz esen yelleri.. Eylül’ün günleri kederle geçer Şair boş durur mu heceler biçer Sadık garip söyler yalnızlık seçer Hayaller bağlayan koptu telleri.. Sadık KARADEMİR NOT..: Resim ahşap yakma kendi çalışmamdır. USTALARDAN TEŞEKKÜR EDERİM.. Sevdalı ardında her an koşturur Bazanda bakarak gönlü coşturur Felaket süpürür vurup susturur Gönle yağmur yağdı durmaz selleri. Eylül Hüznü çöker zordur halleri ....... İsmailoğlu Mustafa YILMAZ. Bir eylül günüydü tanıdım seni Siyah saçlarında bağladın beni Anıyorum bende sensiz o günü Kokladım havada bitti yılları. Ahmet KARA |