Hasret çeken Eylül hüzün bağlamış
Nasıl bağlamasın soldu gülleri
Aşık olan bülbül dertli ağlamış
Nasıl ağlamasın hazan dilleri.

Hani nerde kaldı ötüşen kuşlar
Oynaşan yapraklar kırıldı taşlar
Dalı bile tutmaz gözünde yaşlar
Çiçeğe uzanmaz kaldı elleri.

Eylül ‘de yazılan şiirler başka
Kalem kırık belki geliyor aşka
Sevgisi olmayan gülüşü laşka
Sesi bile çıkmaz çalar zilleri..

İnsan ömrü sanki yakışır hazan
Bütün hayalleri rüzgara yazan
Umutla kazanıp tırnakla kazan
Hazan mevsiminde tutmaz belleri..

Çiçekler telaşta hüzün kokuyor
Kuşlar çırpınıyor umut dokuyor
Ezan değil artık sela okuyor
Yaprağı kaldırmaz esen yelleri..

Eylül’ün günleri kederle geçer
Şair boş durur mu heceler biçer
Sadık garip söyler yalnızlık seçer
Hayaller bağlayan koptu telleri..

Sadık KARADEMİR

NOT..: Resim ahşap yakma kendi çalışmamdır.
USTALARDAN TEŞEKKÜR EDERİM..
Sevdalı ardında her an koşturur
Bazanda bakarak gönlü coşturur
Felaket süpürür vurup susturur
Gönle yağmur yağdı durmaz selleri.
Eylül Hüznü çöker zordur halleri ....... İsmailoğlu Mustafa YILMAZ.

Bir eylül günüydü tanıdım seni
Siyah saçlarında bağladın beni
Anıyorum bende sensiz o günü
Kokladım havada bitti yılları.
Ahmet KARA