Vuslat yine mi kaldı,bir başka sonbahara.
Güz yaprakları gibi, sararıp soldu yüzüm.
Dönüp te bakmadın hiç, gönülde yanan hara
Nereye gidersen git,dargındır sana özüm.

Ne güzeldi o günler,sessizce anlaşırdık.
Gönlümüzün gözüyle duygular paylaşırdık.
Aynı konu üstünde, güzelce uzlaşırdık.
Duyulmaz oldu sesin,nerdesin iki gözüm.

Vefasızlık sendedir başkasında arama.
Kurumuş bir toprağa faydasızdır sulama.
Gönül kırdıktan sonra,özürle çabalama.
Yaptığın hatayı bil, belki bulursun çözüm.

Başka birşey istemem,insan ol yeter bana.
Meleğin kanadıyla sevgi gönderdim sana.
Güvenimi yitirdin gerçek sevgiden yana.
Bundan böyle ben artık hiç yanmayan bir közüm

Haram oldu bu eller,gidiyorum buradan.
Yalan değil sevmiştim,kaç yıl geçti aradan
Ara beni bulursan denizden ve karadan.
Diyeceğim yok artık,budur sana son sözüm.

Ülkü Ahıska