anımsamak adına
geçip giden
ve geri dönülemeyen parçalara yeniden konuk olduğunda, ruhsuzluğun çarmıhına gerilmişlerin arasında oynayan çocuklarla dolu bir cennet ve bir adım ötesinde, özgün cehennemlerinde, ne denli mutlu olduklarını gördüğün büyükler görebilirsin. anımsarken, biraz adil bir hayalgücüyle ifade ver, geçmiş bir ritüeldir ya da tatsız bir tesadüf, bir gelenek belli belirsiz. |