yalnızlık gozaltısı
iri bir gardiyan içimde
sahipsiz bir piçi yakıyor o paslı sandalyede acıya dirençli değil içine uzayan dikenlerden dudağını ısıran kırık bardaklardan ölümle öpüşen, infaz odalarında gökyüzünün geceyi kestiği yerden anlamsız paraleller birikiyor uzun boylu bir vezir sofraya seriyor toprağı dar bir oyukla derininde ellerinde elektrikli oyuncakları çıplak çocukların üzerinde tütün ve teskin tamam asabilirsin karanlığa hevenkleri koptuğu zaman ses, flarmonisinden ve kuzeyden esen rüzgar çıldırdığı zaman paslı çivilerle çak beni ruhumun en kemikli yerinden |
İnsan ihtiyar olmaya karar verdiği gün ihtiyarlar. JEAN ANOİLH.
Beğendim, içtenlikle kutlarım…
............................................................ Saygı ve Selamlar…