Hiç çizgi film izlemedim çocukken.
Leylalarla, Aslılarla büyüdüm ben.
Mecnunlara Keremlere imrendim.
O hikayelerde demlendim.
Okudum, seyrettim, öğrendim.
Böyle değildi aşk...

Hiç çocukluk aşkım olmadı benim.
Ama annemden dinledim.
Babamdan izledim.
Onlardan öğrendim.
Babam gibi ben de yol gözledim.
Ve şimdi ben de özledim.
Özledim, ama annem gibi gelen olmadı.
Olmadığı gibi yeri de dolmadı...
Diyorum ya;
Böyle değildi aşk...

Hiç oyun oynamadım ben küçükken.
Sadece seviyor sevmiyor yaptım papatyaları.
Hep de sevmiyor çıktı.
O zaman sevilmemeyi öğrendim sandım.
Masum bir papatya işte, kandım.
Ama bu denli üzülmemiştim, hamdım.
Şimdi baksana halime nasıl da yandım...
Dediğime geldi yine;
Böyle değildi aşk...

Buna rağmen sana
neden papatyam dediysem...
Ama çocukluğumdan belliymiş
inadım, vazgeçmeyişim.
Aşka inancımı kaybetmeyişim...
Eksik bir papatya yaprağıymış sadece beni üzen.
Diyorum diyorum;
Böyle değildi aşk...