SELAM OLSUN AVAZ AVAZ
Geçti bahar; tükendi yaz;
Akşam çöktü hazanıma. Selam olsun avaz avaz, Mezarımı kazanıma. Ömrü vurdum hep telaşa; Ne kaldı ki şurda kışa? İsyan etmem, tövbe hâşâ, Kaderimi yazanıma. Hak yolundan cayamadım, Vav olmaya doyamadım, Kızmaya hiç kıyamadım Elif’ime kızanıma. Kırık gönlüm de “Ya nasip!” “Haram olsun.” deme küsüp, Yılan gibi zehir kusup Bal küpüme sızanıma. Çöller misali çoraktım. Derya neme? Sığda aktım. İhlâs duası bıraktım, Düzenimi bozanıma. Aslolandır iyi niyet, Günahıma olsun diyet. Başa gelen her musibet, İman katsın izanıma. Doğdum sela, ölsem sela… İstemem alay-ı vala! Gelirlerse, oh ne âlâ, Son namazlık ezanıma. Mücella Pakdemir XXX |