ZİNCİRE VURULMUŞ...
Kelepçeli tüm sözcükler şimdi
Kıyıya vuran duygular yok oluyor sanki Vazgeç, vazgeç diyordu kalbim Can çekişiyordu haykıran gözyaşlarım Kelepçeye vurdum gözyaşlarımı Yırttım attım tüm sayfalarımı, Kırdım en sevdiğim oyuncağımı Yok oldum yok ettim kendimi Varla yok arasıydı aştığım zamanlar Sustuğum sözcük kadar yaraydı şimdi Her gün yeniden filizlenirken baharlara Sonbahara mı döndük yine en başa, Bir umut belki de bin unut Düşüp kalktım yine umut vardı Aşk bir çeşit günah mıydı Belki de gizli yaşanmışlıkta saklı Yok ettim benliğimi, Kuşlar umuda ortak uçuyor şimdi Seyrettim gökyüzünü, yüzün misali Yok ettim ben benliğimi. |