Ahir-ÜmitŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bunca felaket, kan, şiddet, cinayet, sapkınlıkları okuyor ve görüyorum. Bakmamayı, okumamayı çalışıyorum. Dayanılmaz oldu yarenler bu olanlar. Her gün binlerce ateş düştüğü yeri yakıyor. Sabredemiyorum ve sadece dua edebiliyorum. Bu da benim tek hazinem işte.
kararsa tüm bulutlar
gökyüzü hep masmavi. sararsa tüm yapraklar ilkbahar hep yemyeşil. neredesin ah; nerede?! kaplasa tüm nefretler sevdalar hep tozpembe. saplansa tüm hançerler yaralar hep kankırmızı. neredesin ah; nerede?! tükense tüm sayfalar kalemler hep capcanlı. dökülse tüm sözcükler gönüller hep dopdolu. neredesin ah; nerede?! sökülse tüm ümitler dualar hep mıhlıdır. içilse de tüm vicdanlar sabırlar son demindedir. neredesin ah; nerede?! |