Ruhumu Nasıl KaybettimŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hayatta bu kadar mutlu olmayı gerektiren şeyler varken
’’Üzülmek niye, kendimize eziyet çektirmek niye Bir düşünün sizi mutlu edebilecek ne kadar çok şey var Bir bebeğin gülüşü, sevdiğiniz insanın sizi sımsıkı sarması Annenizin şefkatli kucağı Daha yüzlerce küçük olay sizi mutlu edebiliyor Hayatı sevin, her dakikanızı, her saniyenizi doya Doya yaşayın Çünkü hayat ulaşılmak istenen bir yoldur ve Bu yolun uzunluğu hiç bilinmez , siz bu yolda ilerlersiniz Karşınıza bir engel çıkar , siz bu engeli aşıp Yolkunuza devam edersiniz, Yada, bu engeli aşamazsınız Ve bu sizin yolunuzun sonu olur yani ÖLÜM Hayatınızın anlamını, ölümden dönen bir insana sorun Yada ölmeyi bekleyen Yaşamdan hiçbir umudu olmayan bir insana sorun O zaman düşünün !! ,Değer mi üzülmeye Bu güzelim hayatı doya doya yaşamak varken Artık üzülmeyi bırakın ve GÜLÜN !!!! ’’ hoşuma giden bu güzel yazıyı sizlerle de paylaşmak istedim
Masamdaki bardak buz kesti
Bardaktaki çay buz… Yemeğin altını ikidir yakıyorum İkidir perdeleri açmıyorum Nicedir ağlayamaz oldum Üstelik artık gülemiyorum da! Bakışlarımı sokaklarda bıraktım Artık konuşmak bile istemiyorum Bu günlerde hayat benim için zaman kaybı Yaşamak alelade bir refleks sadece Kuytu bir köşeye emaneten bırakılmış mutluluk Adresimi kaybetmiş Küflü ve paslı… Karartılmış sahnelerde Cılız bir mum ışığıyım artık; Hem dibine ışık vermeyen Hem de yandıkça kendinden tüketen… Yorgunluğum tanımsız Yılgınlığım tanımsız Ruhumu nasıl kaybettim? Tanımsız! |